فعالین حوزه موسیقی آگاهند؛ که ملل هم‌زبان در همه جای دنیا سرویس‌های مشترک موسیقی خود را دارند. برای نمونه انغامی پارتنر جهانی توزیع کننده‌های موزیک می‌باشد. که با تمرکز بر موسیقی عرب زبانان دنیا طراحی شده است. باتوجه به نمونه‌های گوناگون پلتفرم‌های بین المللی موسیقی که با تمرکز بر اقوام، لوکیشن و زبان‌های گوناگون فعالیت می‌کنند. پرسشی مطرح می شود:

آیا ایرانیان و فارسی زبان‌نان دنیا نمی‌توانند سرویس بین‌المللی خود را جهت انتشار موسیقی داشته باشند. تا به صورت متمرکز بر موسیقی ایرانی، زبان فارسی و گویش‌های متنوع آن فعالیت نماید؟

جدای از تحریم‌های جهانی علیه ایران، که عقد قراردادهای بین المللی و امور مالی را دشوار ساخته؛ قوانین داخلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تاسیس یک پلتفرم ایرانی در سطح بین المللی را ناممکن می‌سازد. درواقع نمی‌توان پارتنر جهانی توزیع کننده‌های مطرح موسیقی بود. ولی برای انتشار هرآهنگ به زبان‌های گوناگون مجوز تک‌آهنگ دریافت نمود. و یا آهنگ‌هایی با صدای زنان را منتشر ننمود.

با قوانین فعلی کشور یک سرویس استریم و یا استور ایرانی، نمی‌تواند پارتنر جهانی انتشار موسیقی شود.