ترانه در کنار نوازندگی، ملودی، تنظیم ، میکس و مستر و همچنین صدای خواننده اجزای اصلی تشکیل دهنده یک قطعه موسیقی پاپ امروز است که قطعا همچون بقیه موارد، آفت هایی آن را تهدید می‌کند. در اینجا به چند نمونه از آفت های ترانه که رایج هستند، اشاره می‌کنیم.
اگر ترانه‌سرایی را به سه شیوه ترانه سرایی موزون قبل از ساخت ملودی، ترانه سرایی بر روی ملودی و ترانه و ملودی همزمان تقسیم کنیم، به دلیل سهل الوصول بودن، آفت های ترانه در مورد دوم و سوم بیشتر نمود پیدا می‌کند.
۱. عدم تصویرسازی
تصویرسازی درست در ترانه نویسی عاملی است که با خلق و رعایت آن می‌توان سطح ترانه را تا حدود زیادی مشخص کرد. عدم تصویر سازی و صرف توصیف حس نامعلوم غم در ترانه یکی از آفت‌هایی است که معمولا در ترانه‌های گفته شده بر روی ملودی پدید می‌آید.
۲. اکتفا به واج آرایی و قافیه سازی
عاملی که از آن نام برده شد عاملی است که جدیدا ترانه سراهای تازه کار به آن هجوم برده تا نواقص موجود در محتوی ترانه خود را پشت آن پنهان کنند.
۳. عدم قصه گویی
این عامل آفتی است که عمدتا در ترانه‌های سروده شده قبل از ساخت ملودی مشاهده می‌شود. قصه گویی اینجا به معنای داستان گفتن نیست بلکه به مفهوم رعایت اصول علت و معلولی در ترانه است تا تناقضات معنایی در ترانه پیش نیاید.
۴. در پایان شاید مهم‌ترین آفت ترانه نویسی امروز، عدم شناخت از اصول ترانه باشد.
کنار هم قرار دادن چند کلمه تا حدودی موزون نمی‌تواند ترانه‌ای ماندگار یا حتی در خور توجهی شود.
شناخت اصول در هر کاری باید در ابتدا مورد توجه باشد که ترانه سرایی از آن مستثنا نیست.
حافظ اصغری، کارشناس شعر و ترانه
