« ایی پی » مجموعه ای از آهنگ هاست که تعداد آنها برای انتشار در قالب یک آلبوم یا « LP » کم است. هر « ایی پی » متشکل ازحداقل سه تا حداکثر شش آهنگ می باشد که جمعاً چیزی بین ۲۵ تا ۸۰ دقیقه زمان دارند.
معمولاً حاوی نسخه‌های مختلف یا ریمیکس‌هایی از یک یا چند آهنگ به خصوص هستند که به صورت رسمی در دو حالت CD یا دیجیتالی به فروش می‌رسند. تاریخچهٔ استفاده از این قالب انتشار، به زمان فروش موسیقی روی صفحات گرامافون بر می‌گردد. این اصطلاح برای صفحات گرامافونی به کار می‌رفت که دارای بیش از یک آهنگ بودند، اما تعداد آهنگ‌های آنها به حدی نمی‌رسید که به توان آن را «آلبوم یا Long Play» نامید.
با توجه به افزایش محبوبیت دانلود موسیقی و استریم در اواخر دهه 2000، Extended Play یا EP به یک استراتژی مشترک بازاریابی برای موزیسین های پاپ که مایل به ارائه آثارشان به صورت منسجم و در بازه های زمانی نزدیک تر بودند تبدیل شد.
در اواخر دهه 2000 تا اوایل سال 2010، انتشار مجدد آلبوم های استودیویی با لیست آهنگ های گسترده یا Expanded Track متداول بود. انتشار مجدد اغلب در قالب EP و مستقل از آلبوم بود. در اکتبر 2010 مقاله Vanity Fair انتشار « ایی پی » ها را پس از ریلیز آلبوم نوعی اقدام در راستای افزایش ماندگاری آلبوم ها در حافظه شنیداری مردم نامید.
فوربس در سال 2019 مقاله ای در مورد تصمیم « مایلی سایرس » مبنی بر انتشار آلبوم هفتمش «She Is Miley Cyrus» به عنوان یک سه گانه با سه EP نوشت “با ارائه یک سه گانه EP در طی یک دوره چند ماهه مایلی به طرفداران خود بیشتر از آنچه می خواهند می دهد فقط در دوزهای کوچکتر! هنگامی که یک هنرمند آلبومی را ریلیز می کند خطر فراموش شدن در عرض چند هفته اثرش را تهدید می کند. که ارائه با این فرمت انتشار مانایی آن را در اذهان مخاطبین بالا می برد.
شما می توانید برای بدست آوردن آگاهی بیشتر پیرامون سرویس های مربوط به کپی رایت، پخش، نشر و فروش جهانی موسیقی، درآمد از یوتیوب، تیک آبی اینستاگرام و… به قسمت ارتباط با ما بروید و با کارشناسان ما تماس حاصل فرمایید.
تازه ترین های «ایران مجوز» را در اینستاگرام دنبال کنید.