تاریخ انتشار: 30 خرداد 1398
بند الحاقی 5 به تبصره 9 بودجه سال 98، قانونی که به گفته معاون وزارت ارشاد اتفاقی تصویب شد!
طبق این قانون، وزارت ارشاد موظف است 10 درصد از سود ناخالص یک کنسرت در تهران یا کلانشهرها را به خزانه دولت واریز کند که به گفته چند تن از نماینده های مجلس و مسئولین دولتی از سر ناچاری و کمبود بودجه است. اتفاقی که شاید منجر به ورشکستی صنعت موسیقی در ایران شود.
موسیقی در ایران که همچون باقی فعالیت های هنری از انواع و اقسام ضعف ها و کج سلیقگی های مدیریت کلان رنج میبرد؛ این بار قانونی با پارامترهای غیرکارشناسی و ناشیانه گریبانگیرش شده است. این قانون دقیقا پرچمدار این حوزه یعنی کنسرت را نشانه گرفته، غافل از اینکه به سختی محقق شدن و در ادامه برچیده شدن کنسرت های موسیقی تمام ارکان آن را تحت شعاع قرار می دهد.
تصور کنید که یک جوان پا به عرصه موسیقی میگذارد، آیا تمام هدف او رسیدن به استیج و تمام رسالت موسیقی رسیدن آن به گوش مخاطبانش نیست؟! او باید در این مسیر، تولید آن اعم از ترانه، ملودی، تنظیم، میکس و مسترینگ و بعد از آن پخش مجازی و فیزیکی را پشت سر بگذارد.
رسانه های پخش موسیقی، رسانه های مطبوعاتی و تحلیلی خبری، سالن های برگزاری اجرا ،نوازندگان و…. تماما تحت تاثیر اجرای موسیقی قرار دارند. چگونه می توان به طور اتفاقی برای یک صنعت که در تمام دنیا جزو پولسازترین صنعت ها به شمار می رود تصمیم گرفت؟!
این 10 درصد را می توان مهم ترین قسمت صنعت موسیقی و 10 درصد پایانی آن دانست که با دریافت آن توسط دولت، کسی راغب به فعالیت در این حوزه نمی ماند و می توان ورشکستی آن را اعلام کرد. 10 درصد از سود ناخالص یعنی 10 درصد از بهای بلیت تمام صندلی های یک اجرا، چه به فروش رسیده باشد و چه نرسیده باشد. تصور کنید در بهترین شرایط و در بین تمام سبک های سخت فروش موسیقی، یک کنسرت پاپ قرار است برگزار شود و استقبال خوبی از آن می شود. آیا نمایندگان محترم مجلس و وزارت ارشاد بر این باورند که کنسرت در کشوری دیگر قرار است برگزار شود؟! اینجا ایران است و تورم چند ده درصدی شامل همه چیز است، هزینه های سالن، خواننده، تبلیغات، اسکان، نورپردازی، صدابرداری و…تنها گوشه ای از هزینه های یه اجرای موسیقی ست. مگر نه اینکه تمامی ارگان های مرتبط برای برگزاری یک اجرای موسیقی پول دریافت می کنند؟! چند صندلی به عنوان مهمان در اختیار ارگان ها و افراد خاص قرار داده می شود؟! 10درصد از این صندلی ها؟! با این وجود کسر 10 درصد از سود ناخالص یک اجرا یعنی دقیقا دریافت سود خالص یک تهیه کننده موسیقی آن هم در بهترین شرایط! حال خودتان سالن های خالی از جمعیت برای کنسرت ها سنتی، فرهنگی و بومی را تصور کنید، گمان می کنید کسی برای ضرر پا به میدان میگذارد؟! آیا راهکاری برای ناشران و تهیه کنندگان جز فشار صنفی برای افزایش بهای بلیت های کنسرت و خدمات موسیقی که آن هم با قدرت کم خرید مردم نشدنی به نظر می رسد وجود دارد؟
در تمام دنیا، متولیان حکومتی و فرهنگی برای تعالی فرهنگشان، بیشترین حمایت های مادی و معنوی را در این حوزه نظر می گیرند و برنامه های مدون برای آن ترسیم می کنند اما متاسفانه در کشوری همچون ایران با این پتانسیل فرهنگی، به طور اتفاقی تیشه به ریشه مهم ترین رکن فرهنگش می زنند.